Tepelmarteling of nipple torture
Kijk toe hoe ik tergend langzaam met het Wartenberg wiel over je tepel ga en de scherpe radertjes er pijnlijk in druk. Ja, tepelmarteling of nipple torture als aparte vorm van marteling is aan mij wel besteed. Houd je hoofd maar naar beneden en blijf maar kijken, naar mijn vlijmscherpe, roodgelakte lange nagels. Kijk hoe ze langs je borst omhoog krassen, richting je tepels. Zie, en voel, hoe ik je tepelhof tussen duim en wijsvinger neem en langzaam begin te knijpen. Eerst je tepels wat heen en weer draaien, dan vervolgens weer zachtjes knijpen, harder, nog ietsje harder en nóg ietsje harder. Tot je denkt dat het niet meer erger kan. En dan doe ik het tóch nog een beetje harder, net zo lang tot je in een schreeuw van pijn je hoofd achterover gooit.
Even een kleine pauze en dan is het tijd om mijn nagels te gaan gebruiken. Kijk maar weer naar beneden, naar je borst en naar mijn lange nagels. Laat maar eens zien en horen wat je van ze vindt. Mooi zijn ze, hè? Voel je het verschil wanneer ik je tepels tussen de zijkant van mijn nagels in gevangen houdt, ze knijp, of wanneer ik ze tussen het gemeen scherpe puntje van mijn nagels in probeer fijn te drukken? Wat vind je prettiger? Zo te horen kreun je bij alles wat de Meesteres doet… 😉 Maar is dat van pijn of van genot?
Misschien moeten er klemmetjes op? Zodat ik me ondertussen op andere manieren met je kan bezighouden? Bijvoorbeeld om een stel mooie gewichtjes uit te zoeken, die ik aan de tepelklemmen kan hangen. Of ik leg alvast een aantal naalden klaar, die ik heerlijk door je tepels heen kan steken, als blijkt dat je er maar geen genoeg van kan krijgen.
Maak jij je borst maar nat. Ik concentreer me wel op je tepels.